Zeta Wing Z-84 jest latającym skrzydłem wykonanym z EPO o rozpiętości około 840mm, zestaw kupiłem w HobbyKingu. Konstrukcyjnie model wygląda jak pomniejszona wersja latającego skrzydła XENO ze stajni Multiplexa.
Model, który chciałem zbudować (a raczej złożyć) miał spełniać takie założenia:
- Łatwy w transporcie
- Możliwość filmowania, ewentualnie prób latania z FPV.
- Latanie bez względu czy jest dzień czy noc - montaż LEDów!
- dawać dobrą zabawę.
W moje założenia idealnie wpasowało się opisywany model w układzie latającego skrzydła.
OPIS BUDOWY
Zacząłem od wybrania "gratów" do swoich preferencji - wyposażenie proponowane przez producenta nie odpowiadało mi ze względu na zasilanie pakietem 2S.
Zasilanie trzy celowym pakietem wybrałem ze względu na zastosowane paski LEDowe, które potrzebują napięcie zasilające około 12V. Dodatkowym argumentem było to, że już posiadam pakiety 3S, które używam w modelach ESA. W takim przypadku mogłem wykonać próbne loty z pakietami, które już posiadam. Potem okazało się, że pakiet 1300mAh 3S jest optymalny do prawidłowego wyważenia modelu - a więc idealnie: nie muszę kupować nowych akumulatorów!
Model przyszedł w solidnym kartonowym pudełku, wewnątrz znajdowało się kilka torebek z folii bąbelkowej (którą później wykorzystałem do wykonania pokrowca na model) a w nich części do budowy samolotu. Oprócz elementów potrzebnych do budowy, w pudełku znajdował się klej (prawdopodobnie kontaktowy). Klej nie wzbudził mojego zaufania (był podobny do kleju, który kiedyś zamówiłem z HK zamiast sprawdzonego UHU pora - był to eksperyment nieudany), więc go nieużywałem.
Model kleiłem, używając żywicy epoksydowej (do przyklejenia skrzydeł i stateczników pionowych) oraz zwykłego CA (wcześniej wykonałem próbę czy klej nie topi pianki EPO) do pozostałych elementów.
Podczas montażu zestaw nie sprawiał żadnych problemów (za wyjątkiem tego, że popychacze sterów były za długie) - komplikację wygenerowałem sobie sam, wyposażając model w oświetlenie i starając się za wszelką cenę poukrywać przewody doprowadzające zasilanie do LEDów.
Kolejną modyfikacją było przystosowanie modelu do lotów z kamerą, czyli zrobienie jakiegoś uchwytu na kamerę (używam HD wing camera z HK). Uznałem, że najlepszym pomysłem będzie wyrzeźbienie z bloku EPP alternatywnej owiewki kabiny: z otworem umożliwiającym wciśnięcie kamery.
W przypadku lotów z kamerą do wyważenia modelu wystarcza mniejszy pakiet - planuję zakup pakietu o pojemności ok. 800mAh.
Paski LEDowe przyklejałem w dwóch etapach: na początek niezbędne minimum, czyli diody na górze i dole kadłuba, statecznikach i małe odcinki taśmy na dolnych powierzchniach skrzydeł. Potem zamontowałem dodatkowe oświetlenie na końcówkach skrzydeł, co dało oświetlenie pozwalające na bezproblemowe latanie nocą.
Oświetlenie jest zasilane z tego samego pakietu co silnik, aby uniknąć niepotrzebnego rozładowywania akumulatora zamontowałem wyłącznik sterowany z wolnego kanału odbiornika. Wyłącznik zasilania wykonałem samodzielnie wykorzystując układ scalony 4013, kilku oporników, potencjometru, kondensatora i tranzystora.
Po włączeniu świateł, model wygląda tak:
LOTY
Bardzo ważne jest prawidłowe wyważenie tej maszyny - nawet małe cofnięcie środka ciężkości w stosunku do zalecanego przez producenta powoduje dużą niestateczność. Podczas wykonywania zakrętów zdecydowanie brakuje mi steru kierunku - gdyby model był większy, rozważyłbym dodanie sterów.
Poza tym o samolocie można mówić w samych superlatywach. Lata statecznie, z odpowiednią prędkością i bardzo dobrze szybuje jak na swoje obciążenie powierzchni nośnej.
Pierwsze loty wykonywałem ze śmigłem GWS 6x3, jednak sztywność tego śmigła była za mała i już w około 2/3 gazu wpadało w bardzo nieprzyjemne drgania. Aktualnie latam na śmigle TGS Sport 5x5, jednak silnik i regulator pozwalają na montaż większego śmigła.
USTAWIENIA MODELU
Do sterowania modelem wystarczą trzy kanały i mikser typu DELTA (ELEVON).
Do sterowania użyłem dwóch serw HXT500, czyli mniejszych niż zaleca producent. Korzystając ze swoich doświadczeń z modeli ESA uznałem, ze ten rozmiar będzie wystarczający do sterowania latającym skrzydłem, którym nie planuję bicia rekordów prędkości.
Serwa wkleiłem z uprzednio przykręconymi dźwigienkami, ustawiłem je tak, aby przy drążkach (i trymerach) w pozycji zerowej, dźwigienki znajdowały się pod kątem prostym do serwa.
Konfigurację nadajnika zacząłem od wybrania mikseru DELTA i dokładnego wytrymowania serw. Potem ograniczyłem ruchy serw (Endpoint) dla kanału 2 i 3 (lewa i prawa sterolotka) w taki sposób, aby w żadnej z kombinacji skrajnego położenie drążków nie dojść do końca zakresu ruchu serwa. W moim przypadku je do około 65% (limity zostawiłem tak jak było domyślnie, czyli 150%).
Po wykonaniu kilkunastu lotów dobrałem wygodne dla mnie wartości Dual Rate i Expo.
Korzystam z dwóch zestawów powyższych parametrów:
- Do spokojnego i płynnego latania (z kamerą): D/R: lotki - 70%, wysokość - 60%, EXPO: 30%.
- Do trochę agresywniejszego latania: D/R: lotki - 95%, wysokość - 70%, EXPO: 25%.
Zdaję sobie sprawę, że powyższe wartości są mało wartościowe i zależą od geometrii napędu sterolotek i samego nadajnika, dlatego poniżej podaję te dane w milimetrach. Przedstawione wartości wychyleń mierzyłem na końcach sterolotki dla drugiego zestawu D/R (95%,70%).
- Wychylenia steru wysokość (drążek do siebie/od siebie): +/- 6mm
- Wychylenia lotek (drążek w prawo/lewo): +/- 8mm
- Skrajne wychylenie łącznie: +/- 13mm
MODYFIKACJE I WNIOSKI
Krawędź spływu kadłuba (między statecznikami) wzmocniłem taśmą klejącą, aby uniknąć zniszczenia konstrukcji na wypadek przekrzywienia się śmigła na piaście.
W modelu brakuje płozy na dolnej części kadłuba, która chroniłaby go przed uszkodzeniami podczas lądowania na twardej nawierzchni (np. ubitej ziemi).
